Op de vraag: Hoe gaat het? kon ik na mijn oogoperatie de afgelopen week niet antwoorden met het gebruikelijke: Ja, goed! In deze moeilijke coronatijd zijn er meer mensen die niet zomaar positief kunnen antwoorden op deze vraag. Ik merkte dat mensen daar niet altijd goed raad mee weten. Het is een reactie die buiten je normale routine valt en waarop je niet altijd voorbereid bent. We hebben het hier natuurlijk niet over het oppervlakkige Hoe gaat het? dat we roepen als we een vage bekende tegenkomen in de supermarkt, maar over de oprechte vraag aan een dierbare. Daarom hier een paar do’s en don’ts voor wie wel empatisch wil reageren, maar even niet weet hoe:

Don’ts:

Ah, joh, het komt wel goed! Morgen voel je je vast al een stuk beter. Als iemand pijn of verdriet heeft of niet lekker in zijn vel zit helpt dit niet. Het is alsof je geen erkenning geeft voor die pijn, dat verdriet of het rotgevoel. Wat je doet heet silverlining: je maakt het mooier dan het is. Jouw woorden sluiten niet aan bij het gevoel van de ander waardoor als het ware de verbinding wordt verbroken.
Gelukkig heb je geen corona. Door een situatie te noemen die nog erger is lijkt het of je vindt dat de ander niet moet klagen. Er bestaat echter geen Ellende top 10 met de regel dat als je geen podiumplek hebt je je mond moet houden.
Toen ik eens een ooglidcorrectie had gedaan, had ik ook van die pijnlijk opgezette oogleden. Waar heb je het nu over? Over jezelf of de ander? Daarbij: iedere vergelijking gaat mank, want geen mens en geen situatie is precies hetzelfde. Empathie tonen betekent dat je je inleeft in de situatie van de ander en al je aandacht daarop richt.
O jee! Heb je gehoord dat het volgende week heel mooi weer wordt? Je wilt misschien de ander afleiden, maar door snel van onderwerp te veranderen lijk je wat de ander voelt of meemaakt te bagatelliseren.

Do’s:

Luisteren. Het klinkt zo simpel, maar dat is alles wat de ander wil: gehoord worden. Je kunt laten horen dat je luistert door wat wel ‘empatisch hummen’ wordt genoemd of wat korte reacties als: O, jee! Poeh! etc.
Voel je je gefrustreerd? Dat lijkt me heel vervelend. Schat het gevoel dat de ander heeft in en vraag of dat klopt. Als het klopt geeft dat de ander een gevoel van erkenning en als het niet klopt geeft hij of zij wel aan wat het juiste woord is. Zo laat je merken dat je je inleeft in de situatie van de ander. Als je geen woorden kunt vinden omdat jij zoiets nog nooit hebt meegemaakt, zeg dat dan gewoon. De ander kan dan verder proberen zijn gevoelens onder woorden te brengen.
Ik bel/app/mail je later deze week nog eens om te horen hoe het dan gaat. Zo laat je weten dat het je echt interesseert hoe het nu verder gaat met de ander. Hij of zij zal zich gehoord en gesteund voelen door jouw aandacht.
Heb je ergens behoefte aan? Kan ik iets voor je doen? Door deze vragen bied je hulp aan geef je de ander de ruimte om aan te geven of en in welke vorm hij hulp wil. Misschien heeft de ander even geen antwoord, dan kun je aangeven dat je er bent als hij of zij je nodig heeft.

Wil je meer weten over omgaan met pijn en verdriet? Luister eens naar de podcast van Brene Brown https://brenebrown.com/podcast/brene-on-comparative-suffering-the-50-50-myth-and-settling-the-ball/ of kijk hier inspirerende verhaal van dr Edith Eva Eger: https://www.youtube.com/watch?v=LnVRLKArp5I of lees een van haar boeken.

Heb je zelf pijn of verdriet of zit je niet lekker in je vel en weet je niet goed hoe je ermee om moet gaan? Bel me of vul het contactformulier op deze site in, dan kunnen we in een vrijblijvend oriënterend gesprek onderzoeken wat ik voor je kan doen.